[Au revoir, 'συ μονο]

Καταγραφη figment, νουμερο εικοσιδυο, μερος πρωτο,

τιτλος "Au revoir, 'συ μονο"

[ή αλλιως "Οπτικοακουστικες Απουσιες"]

A dream of togetherness turned into a brighter mess

Ειναι που ξεκινουν ολα με αυτο το ιδιο φως. Αυτο το πειραγμενο φως που μπαινει στα ματια σου οταν τα ανοιγεις σιγα - σιγα κι εκεινο αρχιζει να κυλα μεσα στην ιριδα σα μικροι κρυσταλλοι ζαχαρης.

Και σχεδον ακους τον ηχο αυτων των μικροσκοπικων κοκκων, οπως κυλουν και φτιαχνουν σχιζοφρενικα μικρα καλειδοσκοπια. Ειναι ελαφρως πορτοκαλι -το ψυχρο. Και χαμογελαει σαν αγουροξυπνημενος μπομπιρας.
Και λες απο μεσα σου "ολα καλα θα πανε".Και το πιστευεις. Δυστυχως.


i wanna remember the places that we 've met

Δεν ειναι οτι κανεις τα στραβα ματια. Ειναι που καταβαθως το μονο που ηθελες ηταν να χορεψεις. Να χορεψεις χαζα, εκτονωτικα. Χοροπηδωντας πανω κατω -ισως και φορωντας λευκες γοβες και ροζ κραγιον- και κουνωντας το κεφαλι δεξια αριστερα, με τα μαλλια σου να τιναζονται στον αερα μισοϊδρωμενα.

Ναι, αυτο ειναι: καταβαθως το μονο που ηθελες ηταν να χορευετε για παντα, γελωντας με τον πιο αστειο τροπο. Κι ηθελες να χορευετε τραγουδια, με λυπημενους στιχους αλλα με χαρουμενες μελωδιες -για να ξορκιζει το ενα το αλλο. Για να ειναι ολα πιθανα. Οχι, δεν ηθελες να ερωτευτεις. Ηθελες να ζησεις μαζεμενα ολα τα παιδικα παρτυ που εχασες.

We both know it's going to be another long winter

Με το τραγικο φιναλε, λοιπον, πεταμενο σε καποια γωνια του μυαλου σου κι επιμελως ξεχασμενο, χορευεις. Χορευεις μεχρι να πεσεις κατω. Πεσμενη στο πατωμα, ακους τα τελευταια μετρα του τραγουδιου. Και το τραγουδι τελειωνει. Και μαζι με αυτο και το παιχνιδι. Τελος και το κυνηγητο.Δεν κυνηγιεστε πια. Για την ακριβεια δεν κυνηγαει πια.

Γιατι εσυ δεν επαιζες κυνηγητο -δεν παιζατε το ιδιο παιχνιδι. Εσυ επαιζες το παιχνιδι του χαμενου θησαυρου. Εψαχνες να βρεις το θησαυρο σου, το θαμμενο απο τη μερα της γεννησης σου. Εκεινος επαιζε κυνηγητο. Εκεινος το εβαλε πεισμα και σε επιασε πριν να τελειωσει καλα - καλα το καλοκαιρι. Εσυ εψαξες, εσκαψες βαθια και μεσα σου και πανω στο κορμι του και στην αμμο και στα πεζοδρομια και στα βραδια και στα σεντονια και στα αεροδρομια και πιστευες οτι τα καταφερες. Αλλα ξαφνικα με ενα εντυπωσιακο "φααπ!",ακριβως τη στιγμη που εκανε την εισοδο του ο χειμωνας, ο θησαυρος εγινε καπνος. Παιζατε διαφορετικα παιχνιδια, παιζατε ο καθενας μονος του. Επαιζε μονος του και κερδισε. Ετρεχες μονη σου και βγηκες δευτερη.

I couldn't sleep and then in dreams we meet and stay asleep

Χανεις τις μερες σου γιατι ετσι γουσταρεις. Χανεις τα λογια σου γιατι τα παραμελησες. Χανεις εσενα γιατι σε εβαλες σε δευτερη μοιρα. Χανεις τον υπνο σου γιατι δεν αντεχεις να βλεπεις το ιδιο ονειρο. Το ιδιο ονειρο μηνες τωρα. Ξαπλωνεις δυσκολα. Αφηνεις την μπαλκονοπορτα ανοιχτη -"για μια ωρα αναγκης",λες αλλα στην πραγματικοτητα το κανεις με την ελπιδα πως αν τη βρισκει ανοιχτη το ονειρο θα φευγει μια ωρα αρχυτερα και θα βρεις την ησυχια σου.

Καθε πρωι σηκωνεσαι απ'το κρεβατι, πας στο μπανιο, στεκεσαι μπροστα στον καθρεφτη και λες μεσα απ' τα δοντια σου "πλαγιασα μ' ενα ονειρο".Και κλαις χωρις ηχο, μη σ' ακουσει η κολωνια σου και θυμωσει. "Πλαγιασα μ' ενα ονειρο".Αυτο ειπες εκεινο το πρωι μολις μπηκες στο αμαξι σου κι αυτο λες καθε μερα απο τοτε."Πλαγιασα μ' ενα ονειρο".Και δε σε παιρνει ο υπνος.Πια.Για να πληρωσεις οπως σου αξιζει που ξεχασες να προσθεσεις την απαραιτητη κτητικη αντωνυμια:πλαγιασα μ' ενα ονειρο ΜΟΥ.

I don't want to lose myself[Frauen und Steine] 

82 νυχτες το ιδιο ονειρο.Μονο δυο νυχτες ονειρευτηκες αλλα.Και τη μια, ακομα προσπαθεις να την ξεχασεις. Ξυπνησες και σκεφτηκες αμεσως αυτον τον πινακα. Ηταν η 55η ή 56η νυχτα, δεν εισαι σιγουρη.Ησουν,λεει, εσυ νεκρη μες στη μεση του πουθενα και το δερμα σου ξεραινοταν σιγα - σιγα, επαιρνε το χρωμα της αμμου, ωσπου μεταμορφωθηκες σε πετρα.Πετρα σχηματισμενη με το στομα μισανοιχτο.Κι ενω ησουν νεκρη και πετρωμενη, σε ειδες να ερχεσαι απο μακρια κλαιγοντας.Πεταχτηκες απ'το ονειρο με δυσπνοια και σε παρακαλεσες, αν ειναι να βλεπεις τετοια ονειρα, καλυτερα το ιδιο καθε βραδυ.Χιλιες φορες καλυτερα. Κι ας μη φταις.

Γιατι δε φταις.Γιατι οταν τον ποθο τον καταπινεις αμασητο, αυτος συσσωρευεται και γινεται φωτια. Απ' αυτες τις μεγαλες που αναβουν στις παραλιες τα καλοκαιρια. Και συ τον καταπιες ολοκληρο και αν τον κρατουσες λιγο ακομα, θα πεθαινες ή απο εσωτερικη πυροραγία ή απο τις αναθυμιασεις. Πηρες, λοιπον, κι εσυ ενα κομματι υφασμα βουτηγμενο στη μυρωδια, αυτη τη μια την αγαπημενη, σκουπισες τα ξεραμενα φιλια απ' τα χειλια σου κι αρχισες να φυσας τον πυρακτωμενο ποθο σου. Σαν κασκαντερ σε τσιρκο εμοιαζες. Κι εβλεπες μεσα στις φλογες να χορευουν οι ανατριχιαστικες λεπτομερειες και τα μισοειπωμενα και τα ψεματα και τα μυστικα και γελαγες τοσο πολυ που παραλιγο να παρουν φωτια τα δοντια σου.

Μα η φωτια ακομα να σβησει.

Αυτο δεν το περιμενες, σωστα;

[Συνεχιζεται..] 

*Ολοι οι πινακες ειναι του Paul Delvaux και τα τραγουδια των au revoir simone, με τη σειρα που περιεχονται στο δισκο τους the bird of music.