[12 μερες μετα - Ζητειται Μηδεια]

12 μερες κενο. Βγαίνω σιγά - σιγά από το λήθαργο. Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη:

1. Νικος Ερηνακης und die Haken IN Figments, την Πεμπτη 6 Ιανουαριου 2011 στο BIOS.
Συνέβη.
Το τι και πως ειναι μια αλλη μεγαλη ιστορια, που θα την παρακαμψω. Θα παρακαμψω την κακη συνεννοηση με τους υπευθυνους του καταστηματος. Την προδοσια που μας επιφυλασσε η τεχνολογια. Τον ασφυκτικα γεματο απο κοσμο χωρο, με αποτελεσμα να μην μπει απειρος κοσμος και αλλος τοσος να φυγει.
Δε θα παρακαμψω: τη χαρα που δουλεψα με [οχι με σειρα αξιολογησης] την Ελενα, τη Μαρινα, την Αλεξανδρα, τη Λενα, το Γιαννη, το Φριξο, τον Αλεξανδρο, το Χρηστο, τη Ρεγγινα, τη Δεσποινα. Την ευτυχια να μοιραστω μια ιδεα και μια ευθυνη με την Tina, την Eli, το Στεφανο, τον Κοκο, τον Ηρακλη και το Νικο. Δε θα παρακάμψω το Δημητρη, τη Λυδια, τον Τασο, τη Μαιρη, την Ελενη και την Κα Τζενη Ορνεράκη, χωρις την παρουσια των οποιων ολα θα ηταν διαφορετικα και -μαλλον- χειροτερα. Δε θα παρακαμψω τα θετικα σχολια του κοσμου -νομιζω πως ειναι η πρωτη φορα στην εως τωρα πορεια μου, που το αποτελεσμα μιας δουλειας ικανοποιει το κοινο περισσοτερο απο ο,τι τους ιδιους τους δημιουργους. Κι αυτο ειναι πανεμορφο. Γιατι ανεβαζεις μεσα σου τον πηχυ ψηλα, εσυ δε φτανεις ποτε εκει που ηθελες, αλλα αυτοι στους οποιους απευθυνθηκες νιωθουν εστω και λιγο πληρεις.
Υπαρχουν πολλα ειδη επινοησεων και κατασκευασματων, υπαρχουν δηλαδη figments και figments. Ολα εχουν ομως ορισμενα κοινα χαρακτηριστικα:
α. ξεκιναν παντα σαν αποκυηματα καποιας φαντασιας, σαν ενα καποιο ονειρο, που το θυμασαι στο περιπου το πρωι οταν ξυπνας και που πασχιζεις ολη μερα να μαζεψεις τα κομματια του παζλ του.
β. each figment, as any kind of structure, needs chaos in order to survive. Ενα χαος που παλλεται και υπαρχει εξαιτιας της πολυφωνιας. Ολοι αυτοι οι ανθρωποι, που την παλευουν και δεν την παλευουν, που θελουν και δε θελουν, που συμφωνουν και δε συμφωνουν, που σε αντεχουν και δε σε αντεχουν, συμφιλιωνονται με το χαος αυτης της οποιας συναντησης τους και προσπαθουν να συνυπαρξουν.
γ. εχουν παντα κι αλλο να δωσουν, δεν τελειοποιουνται ποτε.

Δεν ξερω τι παει να πει figment και δε θελω να μαθω ποτε. Δεν ξερω τι ηταν ολοι αυτοι οι ανθρωποι προτου τους γνωρισω. Ξερω ομως πως συναντηθηκαμε, σε μια εποχη στην οποια ολα επαναπροσδιοριζονται, ολοι εχουν αποψη για ολα εκτος απο τον εαυτο τους, υπαρχει μια αγωνια διαχυτη στην ατμοσφαιρα [η αγωνια του να μην κανω λαθος, να μην παω χαμενος]. Και γω πρωτη φορα δεν ενιωσα εξω απο τα νερα μου. Οσο διαφορετικοι κι αν ειμαστε μεταξυ μας, ο,τι καταβολες κι αν εχουμε, δε με αφορα. Στην εποχη του τα παντα και τιποτα, του ο,τι δηλωσεις εισαι, της αγωνιας να μη γινεις ο μπαμπας και η μαμα σου, να μην παπαγαλισεις αποψεις και ιδεες ξενες, να προσπαθεις τουλαχιστον να γινεις καλυτερος ετσι οπως εσυ οριζεις το καλυτερος, εμεις συνεννοηθηκαμε μια χαρα. Κι εγω τουλαχιστον ενιωσα οτι αυτο που εκανα ειχε ουσια -ο,τι κι αν σημαινει ουσια.
Πιστευω στη συνεχεια σαν εννοια,
στην ανταλλαγη ονειροπαρμενων τιποτα,
στη χαρα του δεν ξερω τι μου γινεται,
στην τυχαιοτητα ενος αριστουργηματος,
στην ελαφροτητα που χρειαζεται κατι για να μπορεσει να γειωθει. Εγω δεν ειμαι εσυ κι εσυ δεν εισαι αυτος κι εμεις δεν ειμαστε οι προηγουμενοι. Δε θα ειμαστε ποτε τιποτα περισσοτερο απο ετεροκαθοριζομενα εγω, που ενιοτε τα καταφερνουν και εξακολουθουν. Καθενας απο εμας θα ειναι παντα μια παλλομενη ερωτηση, ενα "τι;" που συμβαινει.
Δεν ψαχνω απαντησεις -μονο χωρο για να μετακομιζω τις ερωτησεις μου.

2.Ζητειται Μηδεια. Το οποιο σημαινει οτι το πηρα αποφαση, παραφουσκωσα τον εαυτο μου με θαρρος και θρασος και αρχισα να δουλευω μια ιδεα μου για τη Μηδεια. Βαση θα αποτελεσει το τριπτυχο του Heiner Muller, με τιτλο [Ρημαγμενη Οχθη - Μηδειας Υλικο - Τοπιο με Αργοναυτες]. Πολλη μελετη, πολλες εικονες, πολλες ιδεες, πολλες αναγκες. Ολα πολλα και πληθωρικα, πλην ενος. Της Μηδειας. Ζητειται Μηδεια. Δηλωνω απολυτη αγνοια: δεν εχω καμια απολυτως ιδεα για το ποια ηθοποιος θα μπορουσε να ενσαρκωσει τη Μηδεια. Οχι γιατι δεν ξερω πως φανταζομαι τη Μηδεια μου -ακριβως για τον αναποδο λογο. Η Μηδεια μου, παραειναι επινοημενη. Παραειναι οχι πραγματικη. Διατηρω ολες μου τις αισθησεις σε υπερενταση κι ελπιζω. Κανω υπομονη και λεω αυτη τη φορα να μη βαλω νερο στο κρασι μου. Λεω να περιμενω εωσοτου ολα να συνηγορησουν υπερ στο να ανεβει αυτη η παρασταση ακριβως οπως τη φανταζομαι. Ζητειται Μηδεια, λοιπον.

[Για την ιστορια:]
3. Heiner Goebbels.
4. Peter Campbell, Jonathan Kalb.
5. Robert Wilson.
6. "Ηδονικα, σχεδον οργασμικα,"* ουρλιαζω πως στη σιωπη μου ο Ερωτας ειναι κατακτημενος, ολοζωντανος, παρων κι επαρκεστατα διαφανος κι ασωματος.
              Antichrist, Lars von Trier

 Για την ωρα, ολα σε slow motion...

Η λεπτομερεια κανει τη διαφορα.

*[αποσπασμα απο κειμενο της Αιγλης Ανδριτσοπουλου, το οποιο μπορειτε να βρειτε στο πρωτο τευχος του online περιοδικου we are now, εδώ].