Αρχισα να χανω το λογαριασμο, να συνειδητοποιω οτι δεν τα εχω καπου ολα μαζι, συγκεντρωμενα και αδελφομενα. Ολα αυτα που δεν ειναι ο,τι φαινονται να ειναι:εικονες, ηχοι, ανθρωποι, βιβλια, κτιρια, ταξιδια, λεξεις, εγω, εσυ, η μαμα σου, η αδερφη μου, αυτα που μισω, αυτα που σου τη σπανε, αυτα που ο,τι φαινονται ειναι, αλλα κι αυτα που ειναι ο,τι φαινονται κι απο διπλα εκεινα που δε φαινονται τι ειναι και παει λεγοντας..
Εδω, θα φτιαξω το προσωπικο μου κουτι της Πανδωρας [το οποιο παρεμπιπτοντως δεν ηταν κουτι, αλλα πιθαρι, γιατι τιποτα δεν ειναι ο,τι φαινεται να ειναι και τιποτα δεν ειναι μονο αυτο που μας μαθανε να ειναι]. Το προσωπικο μου κουτι της Πανδωρας, σαν καλο επινοημα, ειναι ευελικτο και πολυπροσωπο: απο μεσα του, ο καθενας, αποδεσμευει οποια ποιοτητα και οποια αληθεια/συναισθημα/αρχη του καπνισει.
Συγκεντρωνω γυρω μου επινοηματα, ακολουθωντας τη μεθοδο που εφηρμοσε και ο Θεος στη δημιουργια του κοσμου: τα φανταζομαι πρωτα, μετα τα βρισκω γυρω μου και τελος τα στελνω πισω, εκει απο οπου ηρθαν. Αλλωστε, και εγω [κι εσυ κι ο αλλος κι η παραδιπλα] και ο Θεος ειμαστε ακριβως το ιδιο: επινοηματα της φαντασιας καποιων αλλων.
Αυτο εννοουμε προφανως οταν αποκαλουμε τη ζωη, μια φανταστικη εμπειρια..
Εις το επινοειν.
καταγραφη figment, νουμερο ενα. τιτλος: δε ινσεπσιον. [απο εδω αρχισαν ολα:]
[I always thought I'd like my own tombstone to be blank. No epitaph, and no name. Well, actually, I'd like it to say "figment".Andy Warhol]
Andy eats a hamburger.
No comments:
Post a Comment