Sunday, April 03, 2011

Ετσι κι αλλιως τα πραγματα θα κυλησουν οπως θελουν αυτα.

Καταγραφη figment, νουμερο δεκατρια, τιτλος: Το Γουρλιδικο [ή Η Ζωη Ξερει].




Πριν 40 περιπου λεπτα, ξεκινησα να γραφω αυτο το κειμενο, με μια απιστευτη επιθυμια να με καρακατακραξω [εξαιρετα ελληνικα], να με μειωσω, να με προσβαλω, μπας και βαλω μυαλο.
Καποια στιγμη επιασα τον εαυτο μου να σκεφτεται "...Έτσι κι αλλιώς τα πράματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι"
κι εμεινα να αναρωτιεμαι πού το εχω ακουσει αυτο. Και θυμηθηκα. Στα "Φτηνα Τσιγαρα" του Χαραλαμπιδη.
Και τοτε αλλαξα γνωμη και αποφασισα να μην ασχοληθω με εμενα με εναν τοσο drama queen τροπο.
Αυτο το κειμενο, λοιπον, δε θα το γραψω ποτε. Γιατι αντι αυτου, θα ξαναδω τα φτηνα τσιγαρα. Καθισμενη στο μπροστινο μπαλκονι του σπιτιου μου. Με τον ηλιο καταφατσα, να προσπαθει να με πεισει οτι ειναι Αυγουστος.
Αυτο το κειμενο θα το διαγραψω κι απο το μυαλο μου. Γιατι δε θελω να πω τιποτα, γιατι δεν πρεπει να θελουμε να πουμε τιποτα, γιατι "έτσι κι αλλιώς τα πράματα θα κυλήσουν όπως θέλουν". Και μενα δε μου περισσευει χρονος για αυτομαστιγωματα. Θελω να ειμαι εδω να παρακολουθησω τη συνεχεια. "Αυτή είναι η ζωή μου. Συνεννοηθήκαμε;"

Και στην τελικη,

«Θα ‘θελα τόσο πολύ να σ' εντυπωσιάσω". Αλλα δε θα το κανω. Γιατι το μονο που μενει στο τελος ειναι μια προσπαθεια. Και γω ακομα δεν εχω κανει τη δικη μου, τη μεγαλη, αυτη που μου πρεπει.
"Ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω". Τωρα, λοιπον, το πιανω απ' την αρχη και παω. Το πιο δυσκολο πραγμα στη ζωη ειναι να διαβαζεις τα σημαδια και να μη φοβασαι. Να μη φοβασαι να αλλαξεις το προαποφασισμενο σου γι' αυτο που θα ερθει. Και γω το ξερω πως ειμαι απο αυτους που παντα φοβοντουσαν, αλλα αυτη τη φορα δε φοβαμαι. Και δεν ονειροβατω. Ξερω τι πρεπει να κανω, ξερω πού πρεπει να παω. Για να ειμαι σε θεση να πλουτισω κι αλλο τη συλλογη μου απο στιγμες. Απο στιγμες που με κρατανε να μην πεσω. Κι "όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω πού να πετάξω, κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές, τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια...
Έτσι κι αλλιώς τα πράματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι".

 
              Κι εγω την εμπιστευομαι.